Het paradepaard van middelbare leeftijd bij BNNVARA heet Matthijs van Nieuwkerk. Vorige week ging de nieuwe serie Matthijs gaat door van start. Hoewel je de meeste gasten inclusief de presentator qua leeftijd inmiddels eerder bij Omroep MAX verwacht, zou dat in de praktijk ondenkbaar zijn. Matthijs ademt namelijk Amsterdam, Parool en Vara. Zelfs als je tv op zwart staat en je alleen nog het geluid kunt ontvangen, voel je die speciale sfeer die alleen maar dáár kan plaatsvinden; met hem, met die gasten en bij die omroep. De aftrap van de nieuwe reeks Matthijs gaat door was in dat opzicht niet anders dan de vorige serie.

Niet alleen maar halleluja

Is het dan alleen maar halleluja wat ik heb gezien? Nee, zeker niet. Ik blijf moeite houden met het hangar-achtige decor. De enorme corona-afmeting gaat wat mij betreft wat ten koste van de intimiteit van het gesprek. Een orkest op verschillende steigeretages is een prachtige vinding, maar oogt wat onsamenhangend. Goddank is dat in de muziek totaal niet terug te horen want die is meer dan, in de overtreffende trap, veel meer dan goed. Wat ook raar is: als de Sven Hammond Big Band na een daverend en opzwepend intermezzo zwijgt, is er geen applaus. De musici nemen je mee tot op grote hoogten, maar na het slotakkoord donder je van de bovenste steigerplank hup de stilte in. Dat zijn een paar vervelende en ongemakkelijke seconden.

De tekst gaat onder de foto verder.

De Britse komiek Tommy Cooper (1921-1984)

De oudere kijker alias Metusalem

En dan de gasten. Het format is dusdanig dat de oudere gast van Matthijs er het beste tot zijn recht komt. Dat bleek toen Marieke Elsinga (1986) en Pepijn Crone (1981) aan tafel schoven en Matthijs moest uitleggen wie komiek en goochelaar Tommy Cooper was. Een moment waarop je als oudere kijker (ik ben er ook zo eentje) ontdekt dat je dus inmiddels een leeftijd hebt van Metusalem-proporties.

Maar goed, toen Olga Zuiderhoek (1946) in beeld verscheen voelde ik me weer helemaal senang. De leuke inleidingen bij de rubriek Forever Young zijn er gelukkig nog steeds. Zo gingen we, voorafgaand aan het gesprek, kijken bij Olga thuis in Amsterdam. Prachtig appartement en hé, is dat Connie Palmen die aan tafel schuift voor een gezellig etentje? Heerlijk dat Olga alles uit pak en zak gewoon op de borden kiept. Ik voelde me helemaal thuis.

De tekst gaat onder de foto verder.

Olga Zuiderhoek speelde Eefje Brand in de Omroep Max-serie Het geheime dagboek van Hendrik Groen. @ Omroep Max

Daar is Olga Zuiderhoek

Het interview erna was mooi, zoals alleen Matthijs dat kan. Hij moet zich alleen iets minder vaak verontschuldigen voordat hij een vraag stelt. Dat zorgt voor een rare en misplaatste nederigheid die nergens voor nodig is. Natuurlijk kwam het gesprek ook op Willem Breuker, de componist met wie Olga bijna dertig jaar samenwoonde. Misschien ging het er een fractie te lang over. Het leek nu alsof hij vorige week is overleden, terwijl dat dus elf jaar geleden is. Niets mis met praten over Willem, maar Olga heeft ongetwijfeld ook veel moois over zichzelf te vertellen.

De tekst gaat onder de tweet verder.

In het rijtje krasse knarren ontbrak een gesprek met Youp van 't Hek niet. Dat ging zoals gesprekken met Youp meestal gaan: altijd een beetje dat verongelijkte gezicht op stand: hoe-bestaat-het-dat-je-me-deze-vraag-stelt, maar Matthijs kreeg Youp gelukkig net op tijd ontdooid. De rol van slotknar is een fenomenale. Die werd vertolkt Joost Prinsen in de nieuwe rubriek Hotel Prinsen. Hij draagt de mooiste liefdesgedichten voor uit de Nederlandse literatuur en trapte af met het gedicht Je hebt me alleen gelaten van Hans Lodeizen (1924-1950). Alleen al voor die rubriek zal ik iedere week voor de tv paraat zitten.

Matthijs gaat door. Elke zaterdag om 21.35 uur bij BNNVARA op NPO 1